Struggles en frustraties // ik ging online shoppen
Grrrr….. mmpppffd**#$#$#@#$ schalde het door mijn huis. Een en al frustratie, vanuit mijn tenen. Wat is online shoppen irritant, vreselijk en geeft het me een slecht gevoel. Waar het voor velen een waar walhalla is, lekker ’s avonds vanuit je luie stoel scrollend door de warenhuizen van het internet, ervaar ik het tegendeel. Het werkt ontspannend zeggen ze, moet je doen zeggen ze! Nou als ’t even kan, nooit meer! Ik zal je uitleggen waarom.
Waar het begon
Een nieuwe broek, mijn nieuwe doel. Mijn zwarte broek, al een paar jaartjes mijn vriend, maar langzamerhand faal, een tikkeltje uitgerekt, te kort en het gat lag op de loer. Kan niet meer. In principe heb ik met mezelf afgesproken geen nieuwe kleding meer te kopen. Maar broeken, of een goede zwarte jeans maakt hier een uitzondering op. Het is iets dat ik bijna dagelijks aanheb en dat dus vooral fijn moet zitten en lang mee moet. Nu vind ik broeken kopen per definitie al niet leuk, met die lange stelten is het al snel te kort, zit ‘ie boven weer niet fijn en zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. Hij moet voldoen aan een specifiek eisen- en wensenlijstje dus. En daar voegde ik gerust nog iets aan toe, namelijk als ik voor nieuw ga, wil ik het liefst dat hij zo duurzaam en eerlijk is gemaakt en dus van goede kwaliteit. Nou laten we zeggen, het leek bijna een onmogelijke combinatie te zijn. Toch startte ik mijn zoektocht vol enthousiasme.
Plots zat ik te scrollen op een pagina van een online warenhuis
Oké, een ronde door de stad. Groningen heeft best wat leuke adresjes. Al pashokjes hoppend zweefde ik rond. En plofte ik uiteindelijk met dermate veel frustratie en lege handen op de bank, niet gelukt. Met dat gevoel belandde ik in één van de vele online winkels die het internet rijk is. Ik typte vol goede moed mijn wensenlijstje in en warempel ik had verschillende matches, eindelijk dacht ik. Nu snap ik wat mensen bedoelen, wat is dit een uitvinding zeg, super makkelijk vanaf de bank onder een dekentje. Niets geen irritante pashokjes, sjouwen en slenteren. Je typt even iets in en het wordt je als het ware in je handen gelegd, zonder dat je daar ook maar een poot voor uit hoeft te steken (oké het aannemen van het pakketje daargelaten).
Of toch niet?
Het leek zo veelbelovend, makkelijk en handig. Hoewel ik online shoppen al tijden had afgezworen omdat het iedere keer weer tegenviel, het was nooit zoals op het plaatje, zat vaak voor geen meter of toch de verkeerde maat, nog niet eens te beginnen over het gedoe van retour sturen. Alsof al die redenen die ik eerder had gevormd, plots mijn brein waren ontschoten. Foetsie verdwenen. Blijkbaar moest ik het gewoon weer een keer proberen om erachter te komen hoe het ook alweer zat. En dat niet alleen, ik kreeg er nog een naar gevoel bij. Plots besefte ik me dat mijn frustratielijstje ook op dat gebied nog uitgebreid kon worden. Nu ik steeds bewuster bezig ben met mijn spullen, wat ik in huis haal en waar ik mijn geld aan besteed, bekroop mij opeens een heel naar gevoel. Meerdere pakketjes gehuld in plastic, waren speciaal voor mij van de ene kant van het land naar de andere vervoerd en retour. Al die ritjes, al dat plastic, allemaal voor niets. Mijn frustratie bereikte zijn hoogtepunt, dit het liefst nooit weer!
Uiteindelijk is mijn missie geslaagd en typ ik dit met mijn nieuwe broek aan. Helaas niet zo duurzaam als ik had gewild, maar wel van goede kwaliteit. Voor mij de gulden middenweg. Hoe zit het bij jou? Ben jij een gretige online fanaat of laat je het web links liggen? Wat frustreert jou het meest?